in het vliegtuig maakte ik kennis met mijn buurvrouwtjes. 2 hele lieve meisjes Idoia en Maider uit Spaans Baskenland. we hadden elkaar al snel gevonden in onze liefde voor good food en drinks... en natuurlijk ging het gesprek over Tapas. De reis was erg vermoeiend, hoezeer we ook ons best deden om te slapen, het lukte niet erg. Als we net wat ingedommeld waren ging een aantal keren plots de verlichting weer aan en begon de gezagvoerder zich in (alle) talen te verontschuldigen voor de lichte turbulentie. En ....of iedereen weer terug wilde gaan naar zijn stoel. Huh... Maar Iedereen zat juist in zijn stoel en probeerde te slapen? Ik heb het na twee keer maar opgegeven en ben een marathon aan films gaan kijken, de Basken hielden stug vol met hun oogmaskertjes op maar draaiden ook voortdurend als een centrifuge om hun as om maar een gemakkelijk plekje in die veel te krappe vliegtuigstoelen te vinden. Na een korte stop van ongeveer een half uurtje, handjes wasen en tandjes poetsen in Singapore en meteen weer door de douane om weer door te vliegen naar Bali. Het vliegtuig wordt in Singapore opnieuw gevuld en jawel hoor na een krap half uurtje vliegen komt de geur van lekkere nasi goreng met kip ons al tegemoet, Yeah zo ruikt dat Aziatische eten.... Eindelijk komen we aan op Ngurah Rai in Denpassar. Rijen dik (zoals een attractie bij de Efteling )voor me bij de douane. De Spaanse meisjes laat ik achter aan de balie visa on arrival. Mijn visum was gelukkig al in Nederland geregeld maar toch moest ik ' mezelf nog even inklaren'. in de rij maak ik contact met een Nederlander en al kletsend over allerlei reisbestemmingen schuifelen we voetje voor voetje samen door het rijenstelsel. Na anderhalf uur schuifelen eindelijk aan de beurt. En dan gaat het op eens snel en loop ik door de deur waar exit op staat en....... Staan er minstens 200 chauffeurs met hun bordjes voor m''n neus te zwaaien. Maaam taxi.... Maaaam look here..., Maaam....... Uhhhhh Iedereen wil me ineens wel mee nemen? halverwege de rij geef ik het op om al die bordjes te lezen en roep ik keihard; Green Lions WERE are you?? en .....het werkt!! Die chaffeurs roepen me allemaal na... Green Lions, Green Lions... En warempel daar schiet hij ineens naar voren, en heb ik de man met het Green Lions bordje gevonden! Nu weer opnieuw wachten, wachten, wachten tot hij al z'n klanten bij elkaar heeft gevonden. De weg naar Ubud is lang, donker en vooral druk. Was alweer bijna vergeten hoe smal de wegen hier zijn en hoe hard en roekeloos er gereden word. Brr echt weer even wennen hoor! mevrouw Conny heeft vandaag opnieuw weer een gat in de vloer geremd..... De aankomst in huize Aloha is leuk. Mijn groepsgenoot Monique wacht me op. Ze heeft mijn tafel op de veranda versierd met vlaggetjes en er staat een lekker cake-je voor me klaar, zooo lief! wat ben ik toch ook blij met mn nieuwe ipad en de de WiFi die het gewoon doet! zodat ik meteen kan gaan face timen met Simon. En dan wordt het al snel tijd om de verloren van de nacht ervoor in te gaan halen. Dus kruip ik , compleet in de vernieling, in een vreemde kamer ( behoorlijk ver van huis) in m'n nieuwe onderkomen. En lig daar in t donker met de meest vreemde geluiden om me heen in t bed rond te draaien. de hagedis die in de tuin woont en die steeds keihard TOKKE roept en de hanen in de manden onder het afdak die voortdurend kraaien, waarvan de de hond dan voor de gezelligheid ook maar steeds weer aan gaat slaan. En vooral het licht van de veranda wat als een grimmig schimmenspel door de prachtig hout uitgesneden deuren van m'n kamer binnen schijnt. Oehhh en als je dan niet in slaap komt dan slaat toch ineens die heimwee toe, Poeh poeh die had ik even niet aan zien komen.... na een kort nachtje vanochtend nog diep in coma. gelukkig wordt ik gewekt door Monique en ben ik nog net op tijd om aan te kunnen sluiten bij de groep voor de wandeling door Ubud. Eerst gaan we over de Ubud market en vervolgens naar Monkey forrest. Schitterend al die apen, een paar nog met baby's, waarvan er eentje zich nog zo piepjong dat de navelsteng er nog aan vast zit. Maar ook zien we de meest schitterende bomen die tientallen meters boven je uit torenen met hun immense luchtwortels. Echt heel indrukwekkend. vanmiddag hebben we een briefing met de groep , de vrijwilligers van de verschillende projecten verzamelen zich gezamenlijk. alle formulieren worden afgehandeld en regels uitgelegd. De groep is erg groot ik schat zo man of 25 op Monique en mij na zijn het vooral jonge mensen. er zijn veel nationaliteiten vertegenwoordigd, heb vandaag mensen ontmoet uit Taiwan, China, USA, Portugal, Duitsland, Engeland en Zweden en dan ken ik nog maar een klein deel van de groep. savonds bezoeken we met zijn allen een Balinese dansvoorstelling in Ubud, een grote cast . van mannen, mooie klederdrachten en veel vuurspektakel. Voor morgen staat er een wandeling door de rijstterassen en Balinese taal les op het programma... lieve groeten van mij uit Bali. wordt vervolgd...