De introductie week zit er al weer op. De tijd vliegt hier echt voorbij. Het was een gezellig maar ook wel druk programma. Op maandag begonnen we met een wandeling door Ubud, een rondje over de markt, en een bezoek aan Monkey forrest. ' s avonds zijn we naar de kecak ook wel apendans genoemd. Een rituele dans uitgevoerd door een grote groep mannen met zwart wit geblokte lende doeken die in een kring op de grond zitten en met hun handen en armen deinende bewegingen maken. Alleen klanken worden gebruikt als muziek. Ze zingen Tjak Tjak in verschillende ritmes en tempo's door elkaar. Op het eind trapt een als aap verkleed figuur met zijn blote voeten een groot vuur een paar maal uiteen. Ahhhhh pijnlijk? Op dinsdag de wandeling door de rijstterrassen, mooi maar lang met erg pittige klimmetjes. Een aanslag op mijn kuiten op woensdag cookingclass toen hebben we springrolls gemaakt met boontjes rijst en fruitsalade. Op woensdag was er een grote ceremonie waarvoor de voorbereidingen in ons huis al dagen aan de gang waren. Mijn buurtjes en ik waren ook uitgenodigd om deel te nemen aan het plechtige gedeelte. Iedereen was vrij (zoals bij ons met kerst) De familietempel werd versierd met prachtige decorstukken van bloemen wierook en eten. Heel decoratief opgestapeld. de mensen moeten een nummertje trekken wanneer de priester hun offerandes in hun huistempels komt zegenen omdat iedereen die dag de ceremonie heeft. De toewijding en de prachtige manier waarop de. Balinezen hun geloof belijden heeft veel indruk op mij gemaakt. Vooral als je het van zo dichtbij mag mee maken. Op donderdag hadden we batikles. we zijn te voet naar een batikatelier in de buurt gegaan. Daar mochten we ieder een print uitkiezen die we met potlood op een stof gingen overtrekken. De meiden in het atelier gingen vervolgens de lijnen met hete was weer overtrekken. De patronen gingen we inkleuren met stoffeninkt . Als het doek voldoende droog is wordt het gekookt in een ketel waardoor de was weer oplost en de lijnen zichtbaar worden. Ik ben benieuwd maar heb eindresultaat nog niet gezien. Op donderdagavond stond er een welkom of goodbay diner met alle vrijwilligers van de Green Lions op het programma. dat waren er veel... Minstens 100 of wel meer. waarvan. Monique en ik absoluut de oudsten waren. Een kakofonie van allerlei talen door elkaar. We telden er zeker 12 verschillende nationaliteiten. Maar de meest bijzondere ervaring van deze week vond ik nog wel ons bezoek op vrijdag aan de hindoeïstische Holy water tempel. ( Tirta Empul) ongeveer een half uurtje rijden van Ubud. In een hindoe tempel moet je een Sarong dragen, wij konden er gelukkig een paar overnemen van Ibu onze gastvrouw, dat kwam dus goed uit. het tempelcomplex is best groot. het is er erg druk, de mensen zijn mooi en traditioneel gekleed als op de grote ceremonie deze week in onze compound. van heinde en ver bezoeken hele families de tempel voor hun reinigingsritueel. De vrouwen dragen grote pakketten op hun hoofd. Met offerandes ( bloemen, wierook en ook eten) voor de tempel. De lucht is gevuld met de kruidige geuren van de brandende wierook bij de offertjes. Onder Een afdak zit een priester voor te bidden er zitten veel mensen om hem heen. je mag overal foto's van maken, de mensen zijn erg trots op de beleving van hun geloof. Ik ben he-le-maal weg van de kleintjes in hun mini sarongetjes met de rijstkorreltje van de zegening op hun olijfkleurige snoetjes geplakt. We kijken we eens rond bij het bad waar de bron het heilige water de grond uit laat komen. Dan gaan we de naar de bassins waar het reinigingsritueel plaatsvindt. Oei er zwemmen veel en vooral best grote vissen in het bad. Ik ben een beetje sceptisch, gaan die mensen nou echt met kleren en al dat heilige water in om te bidden, Enne...... doen wij dat ook? Mmmm ik weet niet of dat echt iets voor mij is. Tirta onze coördinator legt uit wat de bedoeling is. Het bassin heeft 13 kruiken op een rij waar flinke waterstralen uitkomen. Bij iedere straal vouw je je handen tegen elkaar met je duimen tegen het voorhoofd, je sluit je ogen en dan doe je een wens. Daarna drie maal water door je gezicht, eenmaal water over je haar en dan het heilige water over je hele lichaam. huh... En dat 13 keer? nee hoor.... straal 11 en 12 zijn voor de overledenen die moeten wij gewoon overslaan. Oef daar moet ik toch echt effe een drempel over! ik zet me er over heen en besluit de ervaring gewoon over me heen te laten komen. Mijn camera laat ik bij Tirta achter horloge in de schoenen en ik sluit me aan bij de rij die te water gaat. Bij de eerste stralen kan ik m'n hoofd echt nog niet leeg maken en ben me nog teveel aan het focussen op mijn haargel die door de stevige straal langzaam over m'n gezicht druipt. En ook het voorzichtig naar de volgende straal schuifelen zonder te vallen met mijn opbollende sarong over de grote stenen op de bodem van het bassin. Daarnaast maak ik me vooral druk over hoe ik zometeen met die zeik natte bloes sjerp en sarong, over die met algen begroeide stenen, nog enigszins een beetje gracieus dat bad uit kan klimmen. in gedachten zie ik mezelf al kopje onder schieten met m'n ( nog veel te witte ) benen recht omhoog in het zicht van al die biddende mensen. Wedden dat er dan net niemand z'n ogen dicht heeft... Bij de derde straal begint er iets te veranderen en maak ik me ineens nergens meer druk om. Het voelt eigenlijk gewoon super goed en hartstikke bijzonder zo 'n ritueel. Ik word er rustig van en blij van binnen. Eigenlijk een gek soort licht gevoel waarbij ik per straal steeds minder wens en gewoon meer dankbaar ben. Niet al te gracieus sleep ik me met de natte lappen op de kant en ga naar het volgende bassin om nog 3 stralen meer te doen. Mijn buurvrouw Monique is een paar jaar geleden ook al eens hier geweest, Ze heeft toen een foto gemaakt van een oude man die in de tempel werkte. daar heeft ze thuis een pasteltekening van gemaakt. Echt prachtig! Ze had gehoopt om de oude man weer tegen te komen en haar tekening aan hem te kunnen geven. na veel speurwerk in de drukte had ze de hoop al bijna opgegeven. Ineens ziet Tirta iemand die er op lijkt. het blijkt bij navraag niet de man van de tekening te zijn maar wel zijn vriend die meteen herkenning ziet. Hij zal zorgen dat de oude man hem krijgt. Het weekend is erg rustig in ons buurtje. De jonkies zijn massaal uitgevlogen naar de badplaatsen aan de kust. Voor hen is het nu partytime.... Monique en ik blijven hier om wat te relaxen. Lekker een middagje struinen langs de leuke winkeltjes van Ubud. en op zondag tracteer ik mezelf (al voor de tweede keer) op een lekkere massage. En deze keer zijn de voeten aan de beurt voor pedicuren en masseren. Op maandag begint mijn project. In de ochtend krijgen we uitleg van een arts. Ik ga samen met een Portugees meisje les geven in de middagen op school. Het is zo n 25 minuten met de auto van Ubud vandaan. Ik heb er ongelooflijk veel zin in en hoop jullie snel wat meer te kunnen vertellen over de school en de kinderen.