Op het vliegveld van Ngourah Rai is het veel minder druk dan op de avond dat ik daar aankwam. Deze keer sta ik aan de andere kant in de rij van de wachtenden. Ik baal een beetje omdat ik zo'n mooi bordje met ; Welcome mister Simon, samen met de kinderen had geschilderd. Om de verf te laten drogen had ik het even voor het raam van de klas gezet en uiteindelijk in de hectiek van het afscheid nemen compleet vergeten. Een van de coördinatoren heeft me nog vlug achterop zijn scooter terug naar school gereden maar helaas was de school al gesloten toen we daar aan kwamen. Ik ben benieuwd wat de juf denkt als ze het maandag in de klas ziet staan, misschien wacht ze wel de hele dag in spanning op de komst van de geheimzinnige mister Simon. Net op het moment dat ik Siem aan het appen ben dat ik in het hotel op hem zal wachten staat hij ineens voor m'n neus. Shit, weg verrassing! Hij heeft me eerder gevonden dan ik hem. Met een gids en een chauffeur worden we naar ons hotel gebracht. De gids, gekleed in sarong, buigt als een knipmes en praat Nederlands , ja toch...mama, ja toch...papa, en om het nog erger te maken ook nog met zo'n zo'n tante Lien accent. Brrrr in een klap van inwoner van Ubud naar rijke toerist, dat is even slikken. Gelukkig is tante Lien alleen maar op deze dag aangesteld om ons te pamperen en komt er op zondag weer een andere gids. Het hotel is super, de slaap en badkamer zijn een grote ruimte. Het prachtige ovalen bad staat op een verhoging naast het koninklijke hemelbed. Een prachtige muur met grote keien vormt de douchewand. Een creatieve beeldhouwer heeft in sommige keien gezichten gebeiteld. De kamer is enorm, bijna net zo groot als onze benedenverdieping thuis. We zetten onze bagage weg en zoeken snel een restaurantje op waar we gezellig met een wijntje de afgelopen drie weken kunnen bijkletsen. Live is dat toch veel fijner dan via zo'n haperende facetime verbinding. Zaterdag hebben we een vol programma, eerst neem ik Siem mee naar het monkeyforrest. Het bos waar meer dan 600 apen rond klauteren. De betonnen tempels en trappen met uitgehouwen beelden hebben een groene gloed. het geheel lijkt sprookjesachtig in het door het bladeren dak gefilterde zonlicht. De eeuwenoude en tientallen meters hoge bomen met hun gigantische luchtwortels zijn zo indrukwekkend. Dit moet je toch echt een keer gezien hebben als je in Ubud bent. De babyaapjes, die drie weken geleden hun navelstreng nog hadden, zijn inmiddels een stuk gegroeid. Terwijl ik aan het filmen ben met m'n telefoon zie ik ineens voor mijn lens een engerd die een poging doet om een klein aapje te verkrachten. Het kleintje weet hem gelukkig af te schudden, volledig afgeleid door de viezerik heb ik niet in de gaten dat hij ineens mijn kant op komt tot hij zich aan mijn been heeft vastgegrepen nijdig begint te blazen met die enge spitse tandjes. Gelukkig heb ik mijn redder in de buurt en jaagt Siem, als een echte Don Quichot, de rotzak snel bij me weg. Het filmpje met mijn gegil is trouwens wel hilarisch je ziet opeens geen beeld meer maar hoort des te meer... Het is nog maar half 12 als we het bos achter ons laten maar inmiddels al bloedheet in de drukke straten van Ubud. We gaan te voet naar mijn oude buurtje een behoorlijke uitdaging met flinke klimmetjes. Vanaf het apenbos is het een wandeling van een ongeveer een uur. Toen ik vrijdag aan Kadek (de zoon van de familie ) vroeg of het oké was dat ik Simon zaterdag mijn huisje even zou laten zien riep hij uit: of course Conny don't be shy, your're my familie now. Hoe lief is dat? Samen lopen we langs alle, voor mij inmiddels zo vertrouwde, plekjes en nemen we afscheid van huize Aloha met zijn vriendelijke bewoners, café Vespa met de lekkere witte wijntjes, en kopie Desa waar ik veel gezellige avondjes heb doorgebracht luisterend naar wie de gitaar ook maar wilde bespelen en de zang van Leo. De rest van de middag brengen we door aan de hemelse pool van het Mansion hotel. Wat een feest! Onze Honeymoon is nu officieel begonnen. Ik moet er even mijn best voor doen maar denk er uiteindelijk wel aan te kunnen wennen om heerlijk niets te hoeven doen dan de rich bitch uit te hangen ;-)